Jadwiga (żyła w latach około 1374-1399) była córką króla Ludwika z rodu Andegawenów, który panował na Węgrzech, a po śmierci Kazimierza Wielkiego także w Polsce w latach 1370-1382. Ludwik był siostrzeńcem Kazimierza Wielkiego.

Dokładna data urodzin Jadwigi nie jest znana, nie zanotowano jej bowiem w żadnym ówczesnym dostępnym badaczom dokumencie ani kronice. W owym czasie bowiem, inaczej niż dzisiaj, ludzie nie przywiązywali wagi do ścisłych dat i dokładnej rachuby czasu.

W 1384 roku, w dwa lata po śmierci ojca, Jadwiga została koronowana na Króla Polski. Ponieważ była niepełnoletnia, rządy w jej imieniu sprawowali możnowładcy małopolscy.

Z ich woli została w 1386 roku żoną Wielkiego Księcia Litewskiego - Jagiełły. Dążyła do pokojowego rozstrzygnięcia sporów polsko-krzyżackich. Doprowadziła wraz z Jagiełłą do odnowienia podupadłej Akademii Krakowskiej, na której odbudowę przeznaczyła swoje klejnoty i kosztowne szaty. Uchodziła za kobietę bardzo urodziwą.

W 1997 roku została przez papieża ogłoszona świętą.